เล่ห์ราชา NC 2
“...แต่ฉันบอกเอาไว้ก่อนนะ
ว่ายังไงคืนนี้... เธอก็ไม่รอด...”
คำพูดกับสายตากรุ้มกริ่มของคนตัวสูงทำเอาคนมองถึงกับกลืนน้ำลาย
หญิงสาวอยากจะกระโจนออกจากอ้อมแขนสุดอันตรายนี่เหลือเกิน
และก็ดูเหมือนคนอุ้มจะเข้าใจความคิดของเธอดี เขายิ้มให้เธออย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะโน้มตัวลงมากระซิบข้างๆหู
“อย่าคิดหนีเชียว
เธอก็รู้ว่าฉันเล่นเกมวิ่งไล่จับเก่ง...”
“!!!”
“...และถ้าเธอหนีไปแล้วฉันจับได้
รับรองเลยว่าจับได้ตรงไหน ‘กิน’ ตรงนั้นแน่ๆ” เขาขู่ได้อย่างน่าหวาดเสียว
และเธอก็เชื่อว่าเขาทำตามนั้นจริงๆแน่ถ้าเธอคิดหนี
ซาสึเกะเป็นพวกพูดจริงทำจริงเสมอ...
ซากุระถอนหายใจยอมแพ้...
ปล่อยให้คนตัวโตอุ้มเธอไปยังเตียงกว้างอย่างว่าง่าย เขาวางเธอลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล
ทะนุถนอม... เป็นความนุ่มนวลที่ต่างจากครั้งแรกราวฟ้ากับเหว
แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังกลัว...
ประสบการณ์ที่ผ่านมาบอกกับเธอว่าสิ่งที่เธอกำลังจะเผชิญจะนำพามาซึ่งความเจ็บปวดแสนสาหัส...
มันเจ็บ...
เธอรู้และจดจำได้แม่นยำ
หญิงสาวไม่รู้ว่าครั้งนี้มันจะออกมาแบบไหน?
มันจะเจ็บปวดทรมานเหมือนครั้งนั้นหรือเปล่า? เธอไม่รู้และไม่อยากจะเดา... แต่ถ้าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นเป็นสิ่งที่เขาต้องการ
เธอก็จะทำ...
ร่างบางหลับตาปี๋
นอนตัวแข็งทื่อเป็นท่อนไม้จนคนมองถึงกับหลุดหัวเราะ
“เธอจะหลับตาทำไม?”
เขาถามทั้งที่พอดูออกว่าร่างเล็กตรงหน้าคงกำลังกลัวจนตัวสั่น
“ฉะ...ฉันชอบความมืดค่ะ
คะ...คุณจะทำอะไรก็เชิญเลย ฉันขอนอนหลับตานิ่งๆแบบนี้แหละ” เธอตอบ
เป็นคำตอบที่งี่เง่าที่สุดเท่าที่เขาเคยได้ยินมา
“กลัว?”
“ปละ...เปล่าค่ะ
คุณจะทำอะไรก็รีบๆทำสิคะ ฉันพร้อมแล้ว” เธอยืนยันเสียงหนักแน่นทั้งที่ยังหลับตา
มือเรียวเล็กกำแน่นราวกับนักโทษประหารที่รอคมดาบจากเพชฌฆาต
ร่างสูงมองภาพนั้นแล้วยิ้มอย่างอ่อนใจ
เขานั่งลงข้างๆเตียงก่อนจะดึงร่างเล็กที่นอนตัวเกร็งให้ลุกขึ้นนั่งประจันหน้ากับตน
“ว้าย!” เธอร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆก็ถูกฉุดให้ลุกขึ้นนั่ง
หญิงสาวลืมตาตื่นแทบไม่ทัน ดวงตาสีมรกตสบเข้ากับนัยน์ตาสีรัตติกาลพอดิบพอดี
“ซากุระ...” เขาเรียกชื่อเธอเสียงแผ่ว...
มือข้างหนึ่งวางทาบบนเรือนผมสีดอกซากุระ
“วันนั้น...
ฉันโหดร้ายกับเธอมากเลยใช่มั้ย? สิ่งที่ฉันทำ...มันทำให้เธอหวาดกลัว
กลายเป็นประสบการณ์เลวร้ายที่เธอไม่อยากจำใช่รึเปล่า?”
“...”
“ฉันขอโทษ... แต่เธอให้โอกาสฉันแก้ตัวได้มั้ย?...
ครั้งนี้ฉันสัญญาว่าจะทะนุถนอมเธอ จะไม่ทำให้เธอต้องเจ็บปวดทรมาน จะสร้างความทรงจำดีๆ
ให้เธอลืมภาพเลวร้ายของวันนั้น” ร่างสูงพูดพร้อมกับก้มลงประทับรอยจูบบนหน้าผากมน การกระทำอันอ่อนโยนนั้นทำให้คนตัวเล็กไม่อาจกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป
เธอพยักหน้ารับคำขอของเขาก่อนจะปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาช้าๆโดยที่มีมือหนาคอยเกลี่ยมันออกจากแก้มนวล
“เชื่อใจฉันนะ”
สิ้นเสียงที่เหมือนคำมั่น
ริมฝีปากหยักได้รูปก็ก้มประทับบนริมฝีปากบาง มอบความหอมหวานด้วยการส่งลิ้นฉ่ำร้อนเข้าไปโลมไล้ทั่วช่องปาก
ก่อนจะตวัดปลายลิ้นเรียวดูดดื่มอย่างแช่มช้า... ค่อยๆละเลียดชิมอย่างไม่เร่งรีบ
ค่อยๆสอน... บทรักอันลึกซึ้งให้เธอได้เรียนรู้ทีละนิด...
“อืม...”
เสียงร้องประท้วงของเธอทำให้เขาจำใจต้องผละริมฝีปากออก ดวงตาสีรัตติกาลมองใบหน้าที่ระบายสีแดงเรื่อของเธออย่างหลงใหล
เธอสวยจริงๆ...
และความสวยก็เหมือนจะเพิ่มเป็นเท่าทวีคูณเมื่อถูกเติมเต็มความเป็นหญิงจนสมบูรณ์พร้อม
ผิวกายดูผุดผ่องมีน้ำมีนวล ใบหน้าหวานยามแดงเรื่อช่างน่ามองยิ่งนัก
ไม่อยากให้ใครได้เห็นเลย...
อยากจะเก็บเอาไว้มองคนเดียว...
“เธอสวยมากเลยรู้มั้ย?”
เขาเอ่ยชม ไฟปรารถนาร้อนแรงในกายกำลังลุกโชนอย่างยากที่จะทำให้มอดดับ
“คุณก็...
หล่อมาก” เธอตอบพร้อมกับก้มหน้างุดอย่างเขินอาย
และท่าทีนั้นเองที่ทำให้คนตัวโตอดใจไม่ไหว ร่างสูงก้มลงมอบรสจูบแสนหวานอีกครั้ง
แต่คราวนี้มือทั้งสองข้างกลับไม่ได้อยู่นิ่ง มันค่อยๆไล้ไปตามไหล่มน
เลื่อนลงสู่เบื้องล่าง วนเวียนอยู่กับเอวคอดกิ่วอยู่สักพัก ก่อนจะทำหน้าที่ปลดเปลื้องปราการป้องกันด่านต่างๆออกอย่างเชื่องช้าราวกับไม่ต้องการให้เธอรู้ตัว
ร่างบางตัวสั่นสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อผิวกายปะทะกับความเย็นของเครื่องปรับอากาศ
ความเย็นวาบที่แผ่ไปทั่วสรรพางค์กายทำให้เธอรู้ว่าบัดนี้ช่วงบนของเธอไม่เหลือเหล่าทหารเอกคอยปกป้องหอคอยเสียแล้ว...
หลังจากที่ทำภารกิจปลดเปลื้องสำเร็จเสร็จสิ้นไปบางส่วนแล้ว
ร่างสูงก็รุกคืบต่อด้วยการผลักร่างเล็กในนอนราบไปกับที่นอนนุ่ม แรงกระแทกจากการที่ร่างปะทะกับที่นอนแม้ไม่รุนแรงแต่ก็มากพอที่จะทำให้อกอวบที่ตั้งชูชันกระเพื่อมไหว
นัยน์ตาสีดำขลับมองภาพนั้นพลางกลืนน้ำลายอย่างหิวกระหาย
ริมฝีปากอุ่นร้อนเคลื่อนต่ำลงซุกไซ้ซอกคอขาวก่อนจะลากไล้ไปที่ยอดอกสีทับทิม
ปลายลิ้นทรงพลังฉกแล้วรวบดูดแรงๆจนเธอสะดุ้งเฮือก
“อ๊ะ!” ร่างบางร้องครางเสียงกระเส่าสุดจะกลั้น
ก่อนจะกัดริมฝีปากอย่างเสียวสยิวเมื่อเขาส่งมือข้างหนึ่งมาช่วยปรนเปรอ
เค้นคลึงสองเต้ากลมกลึงที่ใหญ่จนล้นมือให้ความสุขกับมันอย่างเท่าเทียม
“อ๊าส์ คุณซาสึเกะ... ยะ...อย่าบีบแรงสิคะ”
เสียงหวานร้องประท้วงเมื่อคนตัวสูงเผลอบีบขย้ำขยี้ทรวงอกอิ่มจนมันแทบจะช้ำเฉาคามือ
เขายอมผ่อนแรงตามที่เธอขอ แต่ก็ทำได้แค่พักเดียวเพราะแรงปรารถนาที่ล้นปรี่ในกาย
“ซี้ดดดส์”
“อืม...” พอได้ยินเสียงเธอคราง
เขาก็คำรามรับ ทั้งมือทั้งปากยังคงปฏิบัติหน้าที่อย่างแข็งขันจนคนใต้ร่างแทบขาดใจ
มือเรียวเล็กจิกผ้าปูที่นอนแน่น ริมฝีปากบางบวมช้ำด้วยแรงขบกัด
พอเห็นร่างเล็กทำสีหน้าทรมานจวนเจียนจะขาดใจคนตัวโตก็ชักย่ามใจ
มือหนาข้างหนึ่งที่คอยบีบเน้นเค้นคลึงสัดส่วนได้รูปเคลื่อนลงต่ำ ปลดเปลื้องกระโปรงชุดพนักงานเสิร์ฟให้พ้นจากเรียวขาขาวจนเหลือเพียงชั้นในตัวจิ๋ว
มือหนาลูบไล้เรียวขางามอย่างหลงใหล สักพักก็ปลดชั้นในอันเป็นปราการด่านสุดท้ายออกไปจากตัวเธอได้อย่างไม่ยากเย็น
“อ๊ะ! ตะ...ตรงนั้นไม่เอานะคะ!”
เสียงหวานร้องห้ามพร้อมกับหุบขาเกร็งเมื่อมือของเขาเกาะกุมอยู่ที่เนินเนื้อหน้าขาและพยายามจะสอดนิ้วเข้าไปทักทายความสาวที่เริ่มจะชุ่มฉ่ำ
“ไม่เอาครับคนดี อย่าเกร็งสิ” ร่างสูงดุเธอเบาๆ
ใบหน้าหล่อเหลาผละจากทรวงอกอวบอิ่มที่บัดนี้มีรอยแดงเป็นจ้ำจากการถูกขบกัดดูดดึงอย่างต่อเนื่อง
ดวงตาสีรัตติกาลมองใบหน้าที่ยังคงเต็มไปด้วยความหวาดกลัวของเธออย่างอ่อนใจ
“ปล่อยตัวตามสบาย เชื่อใจฉัน”
เขาว่า ริมฝีปากหยักบางระบายยิ้มแบบที่ทำให้เธอเคลิ้มจนลืมความกลัว
เรียวขางามค่อยๆคลายออกอย่างว่าง่าย
“มันจะต้องออกมาดี... ต้องดีแน่ๆ”
เขาให้สัญญา...
และก็ทำตามที่ปากว่าจริงๆ เพราะเพียงแค่เธอยอมให้เขาส่งนิ้วเข้ามารุกล้ำพื้นที่ในกาย
ร่างสูงก็มอบความหฤหรรษ์ที่เต็มไปด้วยความซ่านสยิวจนเธอร้องครางออกมาแทบไม่เป็นภาษา
“อะ อ๊า อ๊าาาส์”
ยิ่งได้ยินเสียงครางกระเส่าของร่างเล็ก
ไฟในกายเขาก็ลุกพรึ่บ เลือดในกายร้อนเร่าจนแทบจะระเบิด
ร่างสูงมอบสัมผัสเร่งเร้าถี่รัวจนเสียงครางเปลี่ยนเป็นเสียงกรีดร้องเสนาะหูประสานกับเสียงคำรามต่ำห้าวที่เต็มไปด้วยราคะของเขา
บั้นท้ายกลมกลึงสะบัดส่ายไปมาอย่างเร่าร้อนพร้อมแอ่นรับสัมผัสจากปลายนิ้วเรียว
“อ๊าส์ คุณซาสึเกะคะ...”
“อ่า... ทำไมเธอตัวเล็กแบบนี้”
เขาว่าพลางสูดปาก ในกายของเธอช่างคับแน่นเหลือเกิน แม้จะแค่นิ้วเดียวก็ยังตอดรัดเสียแน่นเหมือนครั้งแรกไม่มีผิด
ชายหนุ่มนิ่วหน้าเมื่อความปวดร้าวรุนแรงเข้าเล่นงาน เจ้ามังกรตัวเขื่องของเขามันกำลังจะทลายกรงเพื่อหาเสาะหาอิสรภาพ...
ไม่สิ... ต้องเรียกว่าทลายกรงเพราะอยากจะมุดเข้าถ้ำใจแทบขาดมากกว่า
คงไม่ดีแน่ถ้าเขายังเล้าโลมเธออย่างเชื่องช้าแบบนี้…
คิดได้ดังนั้นคนตัวโตก็เพิ่งนิ้วเป็นสองพร้อมเร่งจังหวะถี่ระรัวจนร่างเล็กบิดเร่าไปมาตามจังหวะนั้นอย่างแสนทรมานซ่านเสียว
“กรี๊ดดด!!!” เพียงไม่นานเสียงหวานก็กรีดร้องเมื่อเขาใช้นิ้วพาเธอไปส่งยังสรวงสวรรค์
ทั้งตัวเกร็งกระตุกก่อนจะทิ้งตัวลงอย่างหมดแรง
หายใจหอบโยนจนทรวงอกคู่สวยกระเพื่อมขึ้นลงเป็นจังหวะ
ซาสึเกะไม่รอช้าที่จะขบกัดดูดดันมันแทนรางวัลที่เขาควรจะได้รับจากการพาเธอไปส่งยังดินแดนสุขาวดี
“พร้อมมั้ย?”
เขาถามหลังจากปล่อยให้เธอหายใจโกยเอาอากาศเข้าปอด ซากุระที่เหมือนสติแทบไม่อยู่กับตัวพยักหน้ารับหงึกหงักทั้งที่คำถามของเขาไม่เข้าหูเธอเลยสักนิด
พอเห็นร่างบางพยักหน้าทั้งที่ไม่มีสติ คนตัวโตก็หลุดขำพรืด
แต่หัวเราะอยู่ได้ไม่นานใบหน้าหล่อเหลาก็พลันบิดเบี้ยวเหยเกเมื่อมังกรยักษ์มันทลายกรงรุนแรงจนปวดร้าวไปหมด
ร่างสูงปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนอย่างรีบเร่ง
และทันทีที่ไม่มีอะไรปิดบัง ความใหญ่โตมโหฬารก็ปรากฏ
แม้แต่ร่างเล็กบางที่ยังนอนสะลืมสะลือก็ต้องตาเบิกโพลง หายเพลียเป็นปลิดทิ้งเมื่อเห็นมังกรยักษ์ของเขาส่ายสะบัดหัวไปมาประกาศความยิ่งใหญ่
คนตัวเล็กกลืนน้ำลายเอื๊อก
แม้จะเคยเห็นมันมาแล้วครั้งหนึ่งแต่ขนาดของมันดูจะแตกต่างกันอยู่นิดหน่อย...
นี่มัน ‘พ่อ’ มังกรชัดๆ!
“มะ...
ไม่ไหวหรอกค่ะ” เธอร้องบอก ตายังคงจับจ้องอยู่ที่มังกรตัวเขื่อง
เธอยอมรับว่ามันน่าลอง... น่าค้นหา...
แต่ความใหญ่โตของมันอาจฉีกกระชากร่างของเธอให้แหลกเป็นชิ้นๆเลยก็ได้
“ไม่ต้องกลัว...
ลูกรักของฉันไม่ทำอันตรายเธอหรอก” เขากล่อมร่างบางที่เริ่มกระถดตัวถอยหนี
แล้วก็ต้องหัวเราะออกมาเมื่อเห็นอีกฝ่ายสั่นหน้า ไม่เชื่อคำพูดของเขาอย่างแรง
“มันเจ็บค่ะ”
“อืม
มัน...อาจจะเจ็บนิดหน่อย เหมือนมดกัด”
“ไม่จริง”
เธอว่าพร้อมสั่นหัวปฏิเสธ ลมหายใจติดขัดไปหมดเมื่อร่างสูงคืบคลานเข้ามาประชิดตัว
“เราจะผ่านมันไปด้วยกัน”
เขากล่อม “ตอนนี้ทั้งเธอและฉัน... เราต่างก็ถอยไม่ได้ทั้งคู่ ไม่ต้องห่วง... ฉันศึกษามาอย่างดีแล้ว
สัญญาว่าจะทำให้เจ็บน้อยที่สุด”
ร่างสูงพูดพร้อมกับเอื้อมมือลูบผมของเธออย่างปลอบประโลม หากแต่ถ้อยคำของเขากลับทำให้คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันยุ่ง
ลืมความหวาดกลัวไปชั่วขณะ...
“ศึกษา?
กับใครคะ?” ร่างบางถาม
เสียงนั้นห้วนสั้นจนคนฟังดูออกว่าเธอกำลังไม่พอใจอะไรบางอย่าง
ซาสึเกะยิ้มเจ้าเล่ห์...
“ก็...
หลายคน ฉันนับไม่ถ้วน” คำตอบนั้นทำเอาคนฟังรู้สึกโกรธจนควันแทบออกหู
เธอผลักอกเขาออกทันที
“พอแล้วค่ะ”
พูดเสียงดุพร้อมกับหันหน้าหนีไปทางอื่น
“คุณกลับไปหาคนที่คุณเคยศึกษามาเถอะ”
“หึงเหรอ?” เขาถามพลางกลั้นหัวเราะ
แล้วก็ต้องกัดปากซี้ดเมื่อความปวดร้าวแล่นปราดขึ้นมาจนทนแทบไม่ไหว
“ฉะ...ฉันยัง...
เป็น...ของเธอแค่คนเดียว” พูดเสียงทรมานพร้อมกับขยับตัวเข้าไปใกล้คนกำลังงอน
“ยะ...อย่าโกรธสิ...”
“ก็คุณพูดมาเองนี่คะว่าศึกษามากับหลายคนแล้ว
ฉันไม่มีอะไรให้คุณศึกษาหรอกค่ะ ถอยไปเลย” เธอเอ่ยเสียงเง้างอน
“คลิป...” เขาว่า
พยายามสะกดกลั้นเสียงครางเอาไว้ในลำคอ
“คะ?”
“มะ...มันเป็นแค่คลิป
ยัง...ไม่ได้ลองปฏิบัติจริง” คนตัวโตเฉลยเพราะไม่อาจทานทนกับความเร่งรัดเร่าร้อนในกายได้
ร่างสูงจับเรียวขางามแยกออกจากกันพร้อมยกมันให้ตั้งชันอย่างรวดเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ทัน
“ว้าย!!!” ร่างบางร้องเสียงหลง
อารมณ์โกรธงอนเมื่อครู่หายวับไปแล้วเหลือเพียงความหวาดผวาที่ปะปนมากับความรู้สึกประหลาด...อยากรู้อยากเห็น...
ใบหน้านวลแดงเรื่อขัดเขินเมื่อเขาเอาแต่จ้องมองกลีบกุหลาบที่บัดนี้ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำหวานของเธอ
“สวยเหลือเกินครับทูนหัว” เขาเอ่ยชมเหมือนเพ้อ
อดใจไม่ไหวจนต้องก้มลงไปฉกชิมความหวานด้วยตัวเอง
“อ๊าส์... คุณซา... สึเกะ...”
เธอร้องครางกระซ่านเสียวเมื่อร่างสูงใช้ลิ้นดุนดันคว้านลึกลงไปในกลีบกุหลาบบาง
สะโพกกลมกลึงส่ายสะบัดไปมา ร่างกายรู้สึกร้อนรุ่มด้วยไฟปรารถนาที่ถูกสุมด้วยสัมผัสที่ร้อนแรงและแปลกใหม่
“ฉะ...ฉัน... ไม่... ไม่ไหวแล้วค่ะ
อ๊าาาส์” เสียงกรีดร้องหวานหูดังพร้อมๆกับร่างทั้งร่างสั่นสะท้าน
กลีบกุหลาบแสนสวยฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหวานระลอกใหม่ ร่างสูงดูดกลืนมันอย่างหิวกระหาย ก่อนจะจับเรียวขาสวยพาดบ่าเมื่อความต้องการเดินทางมาถึงจุดสิ้นสุด
“เจ็บหน่อยนะ” เขาว่าเสียงอ่อนโยน
อาศัยจังหวะที่เธอยังหอบหายใจจากการไปถึงฝั่งฝัน สอดใส่ความแข็งแกร่งอวบใหญ่เข้าไปในตัวเธออย่างแช่มช้า
ร่างบางสะดุ้งเฮือก น้ำตาไหลพราก เจ็บจนต้องหวีดร้องออกมาเสียงดัง
“กรี๊ดดด!!!”
“ไม่เป็นไร...” เขาปลอบเธอเสียงแผ่วเบา...
อบอุ่น... เว้นจังหวะ ทิ้งระยะให้เธอปรับตัวกับการที่มีเขาอยู่ข้างใน
จากนั้นจึงค่อยๆขยับสะโพก พยายามควบคุมตัวเองให้ไปอย่างช้าๆ นุ่มนวล
“ซี้ดส์...
ธะ...เธอตัวเล็กไปแล้ว...” เป็นฝ่ายเขาบ้างที่ต้องห่อปากครางเสียงกระเส่า
เสียวซ่านทุกจังหวะที่ท่อนลำแข็งแกร่งครูดไปกับช่องทางรักที่บีบตัวแน่น
“ฉันเจ็บค่ะ...” เธอว่า ทั้งเจ็บทั้งจุก
แม้เขาจะพยายามผ่อนเบาไม่ด่วนกระแทกกระทั้นหากแต่ความใหญ่โตขนาดเกินมาตรฐานก็ทำเอาเธอร้าวระบม
“อดทนอีกนิดนะครับคนดี” เขาพูดพร้อมกับยกสะโพกบางให้แอ่นรับความเป็นชายได้ถนัดถนี่
ร่างเล็กกรีดร้องทรมานเมื่ออีกฝ่ายดันความใหญ่โตเข้ามาจนสุด สั่นสะเทือนจนถึงมดลูก...
ฝ่ายร่างสูงเองก็แทบขาดใจเมื่อเธอตอดตุบรวบรัดเจ้ามังกรของเขาจนมันหายใจหายคอไม่ออก
“เธอ... ยอดมาก... ซี้ดส์”
เขาครางก่อนจะเร่งจังหวะเร็วขึ้นเมื่อเธอแอ่นสะโพกรองรับเขาอย่างเต็มใจ
หญิงสาวมิอาจรู้เลยว่าร่างกายของตนตอบสนองได้ดีเยี่ยมแค่ไหน ทั้งตอดรัด ชุ่มฉ่ำ...
เต็มไปด้วยความต้องการอยากให้เขาเติมเต็มมากกว่าเดิม
“คุณ...ซาสึเกะ...
แรงกว่านี้ค่ะ...” เธอร้องขอเสียงทรมาน
ใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเกเพราะความรัญจวนที่อีกฝ่ายมอบให้ และพอได้ยินเสียงร้องขอที่เต็มไปด้วยความปรารถนา
คนคุมเกมก็จัดให้แบบไม่ต้องรอให้ขอซ้ำ ร่างสูงเคลื่อนไหวเร็วขึ้น...
แรงขึ้นเรื่อยๆ ห่มซัดสะโพกถี่รัว... รวดเร็ว... รุนแรง... ตอกรัวไม่ยั้งจนคนใต้ร่างแทบรับไม่ไหว
“อ๊ะ อ๊ะ! ระ...แรงไปแล้วค่ะ... อ๊าส์”
“เธอขอเองนะ” เขาว่า
ต่อให้เธอร้องขอให้หยุดตอนนี้ขาเขาก็คงทำไม่ได้ ความต้องการที่อดกลั้นมานานเมื่อปะทุแล้วก็ไม่อาจหยุด
มีแต่ต้องไปต่อจนกว่าเกมจะจบ...
“อ่า... ตัวแน่นเหลือเกินทูนหัว”
“อ๊ะ อ๊ะ!”
เสียงหวานครางระงมสลับกับเสียงคำรามทุ้มห้าวที่ก็สุขสมไม่แพ้กัน
สองร่างประสานกายเชื่อมแน่น
ทุกการเคลื่อนไหวราวกับเครื่องจักรที่กำลังเดินเครื่องเต็มกำลัง ทุกการสอดเสียดดุดันหนักแน่นร้อนเร่าส่งความเสียดเสียวล้ำลึก
ร่างบางกรีดร้องสุดเสียงยามที่เขาพาเธอแตะถึงฝั่งฝันอีกครา
ใบหน้างามซวนซบแผ่หลาบนหมอนนุ่ม หอบหายใจถี่ก่อนจะร้องครางอีกหนเมื่อเขายังคงเล่นบทโคบาลหนุ่มผู้แข็งขันควบขี่โคสาวอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
“อ๊ะ! คุณ... สุดยอดจัง...” เธอพูดราวกับเพ้อ
ก่อนจะกัดริมฝีปากแน่น มือเล็กโอบรอบแผ่นหลังกำยำรั้งตัวเขาเข้ามาชิด
ดวงตาสีมรกตปรือมองคนตัวโตที่กำลังห่อปากครางอย่างเสียวกระสัน
ท่อนขาเรียวงามแยกออกจากกันจนเกือบจะทำมุมร้อยแปดสิบองศา
เปิดโอกาสให้เขาสวบใส่เข้ามาอย่างถึงอกถึงใจ
“อ๊ะ! อ๊ะ!”
“อีกนิดเดียว...”
เขาว่าเมื่อควบม้ามาเกือบถึงเส้นชัย ก่อนจะทำสถิติกระโดดข้ามรั้วด้วยการอัดกระแทกครั้งสุดท้ายเสียเต็มแรงจนสะโพกบางแทบร้าว
“กรี๊ดดด!!!”
เสียงหวีดร้องที่ทั้งทรมานทั้งสุขสมดังพร้อมกับราชาที่โก่งคอคำรามเมื่อตนไม่สามารถอดกลั้นได้อีกต่อไป
ปลดปล่อยกระแสธารสวาทเข้าไปในตัวเธอ น้ำอุ่นๆถูกอุโมงค์รักดูดกลืนไว้เสียส่วนใหญ่
บางส่วนล้นทะลักออกมาข้างนอกอย่างน่าเสียดาย ร่างสูงถอนแก่นกายออกจากตัวเธอก่อนจะซวนซบนอนแผ่อยู่เคียงข้างร่างเล็กที่สติถูกกระชากออกไปจนเกือบหมด
“กี่ครั้ง...”
จู่ๆคนตัวโตก็ตั้งคำถามพร้อมๆกับรั้งเอวบางเข้ามาโอบกอดแนบชิด
หญิงสาวปรือตามองพ่อโคบาลหนุ่ม ความขัดเขินอับอายทำให้เธอมองหน้าเขาแทบไม่ติด
“ ‘กี่ครั้ง’ อะไรคะ?”
“เธอเสร็จไปกี่ครั้ง”
“!!!”
เพียงแค่ได้ยินคำถามดวงตาคู่สวยก็เบิกโพลงอย่างตกใจ
ใบหน้างามแดงเรื่อ ‘เขิน’ จนปากแข็งค้างไปหมด
“ละ...ลามก! ทะลึ่ง! บ้า!” เป็นคำตอบที่เธอกลั่นกรองออกมาจากสมอง มือเรียวเล็กทุบตีท่อนแขนแข็งแกร่งข้อหาที่พูดเรื่องอย่างว่าออกมาได้ไม่อายปาก
แรงมดน้อยๆของเธอไม่ได้สร้างความเสียหายอะไรให้คนตัวโตเลยแม้แต่น้อย
ซาสึเกะหัวเราะ ‘หึๆ’ ในลำคอเบาๆ
มือหนาลูบไล้วนเวียนอยู่กับสองเต้าอวบอิ่มที่กระเพื่อมขึ้นลงท้าทายสายตา จนเจ้าของอกตัวสั่นสะท้านเพราะความเสียวสยิว
“อ๊ะ! พะ...พอแล้วค่ะ” เธอร้องห้ามเสียงสั่น
ไฟปรารถนาในกายจู่ๆก็ลุกพรึ่บอย่างช่วยไม่ได้
“ตามคลิปบอกว่าถ้า ‘อึด’ ต้องสามครั้งขึ้นไป
แต่ฉันนับได้แค่สอง” ร่างสูงยังคงพล่ามเรื่องที่เธอลงความเห็นว่ามัน ‘กระดาก’ ปากต่อไป
“งั้นรอบหน้าต้องสี่ครั้ง
เฉลี่ยรวมกันสองรอบก็จะตกรอบละสามครั้งพอดี”
“!!!”
ซากุระหัวใจแทบวายเมื่อได้ยินประโยคสุดอันตรายของอีกฝ่าย
แต่ตัวเธอในตอนนี้ไม่อาจหนีไปทางไหนได้เลย
ยิ่งเมื่อความปรารถนาเรียกร้องในกายพุ่งพล่านเสียขนาดนี้เธอก็ยิ่งไปไหนไม่รอด
ร่างสูงมองเธอด้วยสายตาเชื่อมหวาน...
มังกรยักษ์ของเขาผงกหัวโชว์ความแข็งแกร่งตามความต้องการของคนเป็นนาย... หญิงสาวกลืนน้ำลาย...
“อีกตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะเช้า
เรามาสร้างความทรงจำ ‘ดีๆ’ ต่อกันเถอะ”
ในที่สุดไรเตอร์ก็สามารถเค้นความหื่นออกมาได้สำเร็จ! ฮึ่ม! ใช้เวลาแต่งนานมากกก
ไอ้NCที่นางเอกสมยอมนี่บอกตามตรงว่าแต่งยากส์
(นี่เมิงชอบความซาดิสม์ใช่มั้ย!?! -0-) เกะแม่มหื่นอ่ะ
มีศึกษาจากคลิปด้วย กรี๊ดกร๊าดดด>< เอาล่ะ! ท้ายนี้ก็เหมือนเดิมค่ะ น้องๆที่อายุต่ำกว่า 18 ปี กรุณาอ่านอย่างระมัดระวัง
มองเป็นศิลปะอันสวยงาม (NCมันเป็นศิลปะจริงๆนะ!)
