เล่ห์ราชา NC
“จำใส่กะลาหัวเอาไว้ให้ดี...ว่าเธอเป็นของฉัน!”
สิ้นเสียงที่เต็มไปด้วยโทสะร่างสูงก็ก้าวพรวดเข้าไปหาคนชอบประชด
มือหนาทั้งสองข้างจับที่ใบหน้านวลล็อคเพื่อไม่ให้ขยับไปไหนก่อนจะโน้มตัวบดจูบอย่างรุนแรงและหนักหน่วง
ริมฝีปากบางพยายามเม้มสนิทต่อต้านไม่ให้อีกฝ่ายรุกล้ำเข้ามาแต่ยิ่งเธอตอบโต้เขาไปแบบนั้นเขาก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้น
ซาสึเกะใช้มือใหญ่ๆของตนบีบเข้าที่หน้าของเธออย่างแรงเพื่อบังคับให้เธอเผยอปากต้อนรับการบุกรุกของเขา
สุดท้ายเธอก็แพ้...
“อื๊อ”
ซากุระร้องเสียงอู้อี้เมื่อริมฝีปากของเธอถูกครอบครองโดยสมบูรณ์
ลิ้นของเขาที่ดูไร้เดียงสาในตอนแรกกลับมีพัฒนาการที่ไวจนน่ากลัวจากที่เคยแค่แตะๆตามโพรงปากตอนนี้มันเริ่มสอดส่ายไปมาเกี่ยวลากลิ้นเล็กของเธอให้ไปร่วมโรมรันพันตูด้วย
เธอรู้สึกเหมือนวิญญาณกำลังจะหลุดออกจากร่าง...
จูบของเขา... ทำให้เธอละลาย...
มือเล็กพยายามทุบๆที่อกของอีกฝ่ายเพื่อขัดขืน
แต่คนกำลังโกรธมีหรือจะสะทกสะท้าน
เขายังคงขโมยลมหายใจของเธอต่อไปด้วยรสจูบที่ร้อนแรง
ผ่านไปเนิ่นนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้แต่รู้ตัวอีกทีเธอก็ทิ้งร่างแนบไปกับแผ่นอกที่แข็งแกร่งของอีกฝ่ายเสียแล้ว
ซาสึเกะยอมปล่อยให้คนตัวเล็กเป็นอิสระ
ซากุระหอบหายใจถี่โกยเอาอากาศเข้าปอดให้มากที่สุด แต่พอฟื้นคืนกำลังเต็มที่คนเพิ่งถูกปล่อยตัวก็แผลงฤทธิ์เธอพุ่งเข้าชนคนตัวโตที่ยืนขวางประตูอยู่จนอีกฝ่ายเซถลาไปก่อนจะวิ่งไปที่ประตูแล้วเอื้อมมือปลดล็อคโซ่คล้องประตูด้วยความรีบเร่ง
“จะหนีไปไหน!?!”
เสียงที่เต็มไปด้วยอำนาจทำให้คนที่กำลังลนลานอยู่ลนลานเข้าไปใหญ่
มือเล็กสั่นอย่างไม่อาจควบคุมจนทำให้ไม่สามารถปลดล็อคได้สำเร็จ
ซากุระพิงตัวแนบไปกับประตู...
ดวงตาสีมรกตมองคนที่กำลังย่างสามขุมเข้ามาหาอย่างหวาดๆ
เขาน่ากลัว...
“เธอหนีฉันไม่พ้นหรอก!!!”
ซาสึเกะไม่ได้ทำแค่พูดแต่เขากำลังแสดงให้เธอเห็นจริงๆว่าเธอไม่มีทางหนีเขาไปไหนพ้น
ร่างสูงพุ่งตัวเบียดร่างเธอจนแนบไปกับประตูบานใหญ่ก่อนจะจัดการฝังริมฝีปากลงไปบนเรียวปากเล็กอีกครั้ง
ซากุระส่ายหน้าไปมาพยายามหลีกหนีสัมผัสร้ายกาจแต่ทว่าไม่ได้ผล
ซาสึเกะยังคงมอบสัมผัสหยาบกระด้างที่เต็มไปด้วยโทสะให้เธอ
พอเห็นว่าร่างบางตรงหน้าเริ่มหมดฤทธิ์มือหนาก็ค่อยๆไล้ไปตามไหล่มนปลดเปลื้องเดรสตัวสวยที่แสนเกะกะจนมันร่วงลงไปกองกับพื้น
ซากุระได้สติอีกครั้งเมื่อแผ่นหลังของเธอสัมผัสกับความเย็นของบานประตู
หญิงสาวดิ้นพล่านสะบัดตัวให้หลุดจากพันธนาการที่แสนอันตราย ซาสึเกะถอนจูบก่อนจะผละตัวออกมา
ราชาระบายยิ้มร้ายกาจเหมือนราชสีห์ที่เห็นเหยื่ออันโอชะอยู่ตรงหน้า เขาดันร่างกึ่งเปลือยที่มีเพียงชั้นในตัวจิ๋วปกปิดแนบไปกับประตู
“เธอรู้มั้ยว่าฉันยังบริสุทธิ์”
เขากระซิบเสียงแหบพร่ามือข้างหนึ่งค่อยๆดึงชั้นในเบื้องล่างให้ลงไปกองอยู่ที่ขาก่อนจะสืบนิ้วแกร่งเข้าไปด้านในต้นขาของเธออย่างช้าๆ
“ฉันไม่เคยใกล้ชิดใครมากขนาดนี้ ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”
เสียงแหบยังคงเอ่ยต่อไปแต่ตอนนี้ร่างเล็กไม่มีกะจิตกะใจจะฟังแล้วในเมื่อมือร้ายของเขากำลังกอบกุมเนินเนื้อของเธอเอาไว้เต็มมือแบบนี้
ซากุระหายใจหอบ... ใบหน้างามแดงเห่อทั้งกลัวทั้งอายผสมปนกันมั่วไปหมด
“อ๊ะ! ยะ...อย่า...” เธอร้องห้ามเสียงหลง
แต่คนกำลังเก็บประสบการณ์ใหม่ก็หาฟังไม่ซ้ำร้ายยังได้ใจส่งปลายนิ้วเข้าไปสำรวจช่องทางลึกลับนั่นอีก
ร่างเล็กร้องครางออกมาทันทีเมื่ออีกฝ่ายเพิ่มนิ้วจากหนึ่งเป็นสอง
“คะ...คุณซาสึเกะ...อ๊า...”
“เสียงเพราะแบบนี้นี่เองผู้ชายถึงได้มาติดพันกันเยอะ”
พูดด้วยน้ำเสียงดูถูกแต่ลึกๆก็ยอมรับว่าเสียงของเธอยามทรมานช่างเสนาะหูยิ่งนัก
ซากุระแทบยืนไม่อยู่เมื่อนิ้วแกร่งของเขาคว้านลึกไปตามร่องสะกิดจุดอ่อนไหว
เธอร้องครางเสียงกระเส่าจนคนฟังเผลอยิ้ม
“ซี้ดส์ พะ...พอเถอะค่ะ”
“นี่ฉันยังไม่ได้เริ่มอะไรเลยนะ”
“พะ...พอแล้ว...”
พูดพร่ำขอร้องให้เขาหยุดแต่คนตัวสูงกลับหัวเราะหน้าตาเฉยราวกับมันเป็นเรื่องตลก
เขาดันตัวเธอไว้กับประตูไม่ให้ล้มลงไป
แม้จะรู้ว่าพื้นที่ข้างในตัวเธอมันคับแคบเสียจนขยับแทบไม่ได้แต่ก็ยังใจร้ายเร่งจังหวะชักนิ้วเข้าออกเหมือนต้องการจะทรมานเธอ
ซากุระจิกเท้าลงที่พื้นระบายความเสียวซ่าน
ทำไมเขาต้องทำแบบนี้กับเธอด้วย!?!
อยากจะถามออกไปนักแต่ความรู้สึกเจ็บแปลบก็ดึงให้เธอกลับมาได้สติอีกครั้ง
“เจ็บ!!!”
เธอกรีดร้องสุดเสียงเมื่อซาสึเกะเพิ่มนิ้วเข้ามาอีกนิ้ว ร่างเล็กดิ้นพล่านก่อนจะหุบขาเกร็งเพื่อไม่ให้เขาได้ส่งนิ้วเข้ามาได้อีก
หากแต่มือใหม่ที่เรียนรู้เร็วกลับรู้ทัน
เขาปล่อยมืออีกข้างที่คอยดันตัวเธอไว้แล้วใช้มันขยำเข้าที่บั้นท้ายนวลเนียนของอีกฝ่าย
คนตัวเล็กสะดุ้งจนเผลอคลายขาที่เกร็งไว้ทำให้เสือร้ายที่คอยขย้ำเหยื่อส่งนิ้วพรวดเข้าไปทักทายความสาวสามนิ้วรวด
ขยับไม่ได้!
ร่างสูงหน้านิ่วคิ้วขมวดเมื่อแผนการทรมานของตนต้องหยุดชะงัก
นิ้วแกร่งถูกอีกฝ่ายตอดรัดจนค้างเติ่งอยู่อย่างนั้นไม่ว่าจะพยายามขยับทะลวงเข้าไปเท่าไหร่ก็เข้าไปได้ไม่หมด
ถ้าทฤษฎีเรื่องบนเตียงที่ซาโซริมันเคยกรอกหูเขาอยู่เป็นประจำเป็นเรื่องที่ถูกต้องล่ะก็
เจ้าหล่อนก็น่าจะรองรับนิ้วของเขาได้หมดสิ
อะไรคือข้อผิดพลาดหรือ?
จะว่าเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ก็เป็นไปไม่ได้เพราะเจ้าตัวประกาศปาวๆออกมาเองว่าเคยไปนอนกับไอ้ศัตรูหมายเลขหนึ่งของเขามาแล้ว
คิดมาถึงตรงนี้แล้วก็ยิ่งแค้น...
เธอเคยนอนกอดเขานะ...
เป็นว่าที่แม่ของลูกเขาด้วย...
เธอไปนอนกับผู้ชายคนอื่นได้ยังไง!!!
อารมณ์โกรธที่จู่ๆก็ปะทุเปรี้ยงขึ้นมาอีกหนทำให้คนตัวโตไม่เหลือความคิดพอที่จะมานั่งวิเคราะห์
ตอนนี้เขาต้องสั่งสอนคนตรงหน้าให้เข็ดหลาบเสียก่อน... ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยมีประสบการณ์แต่ก็มีครูดีอยู่ด้วยทั้งคน
วันนี้จะเรียนรู้ให้หนำใจ!
คิดเองเออเองเสร็จสรรพก็ดึงนิ้วที่ค้างเติ่งออกมาก่อนจะสอดพรวดเข้าไปทีเดียวจนเกือบมิด
“กรี๊ด!!!!! ฉันเจ็บ!!! ฮึก...” กรีดร้องออกมาพร้อมๆกับน้ำตาร่วงผล็อย แผ่นหลังนวลเนียนถูไถไปกับบานประตูจนรู้สึกแสบไปหมดแต่ถึงกระนั้นคนใจร้ายก็ยังไม่เห็นใจ
ตรงกันข้าม... เสียงร้องของเธอดูจะไปกระตุ้นอารมณ์ส่วนต่ำของเขาให้รุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก
ซาสึเกะยิ้มเย็นก่อนจะยกขาข้างหนึ่งของเธอแนบไว้กับสะโพก...
“อย่ามาทำเป็นสะดีดสะดิ้งหน่อยเลย
คนที่ผ่านผู้ชายมานับไม่ถ้วนอย่างเธอแค่นี้มันไม่พอตายหรอก”
พูดจบก็เคลื่อนตัวเขาไปใกล้
ยกขาที่แนบสะโพกให้สูงขึ้นเพื่อจะได้ทรมานอีกฝ่ายได้ถนัดถนี่
“ยังไงก็ช่วยสอนฉันหน่อยนะ
ฉันมันมือใหม่!”
“กรี๊ดดดด!!!!!”
หลังจากยกขาเธอจนมันแทบฉีกออกจากกันก็ส่งนิ้วร้ายทะลวงเข้ามาพร้อมกับเร่งจังหวะเสียเร็วจนเธอรู้สึกแสบร้อนไปหมด
ร่างบางน้ำตาไหลพรากเจ็บปวดเจียนจะขาดใจแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากร้องขอความเห็นใจ
“อ๊า...ฮึก
หยะ...หยุด หยุดได้แล้ว กรี๊ด!!!”
“ไงล่ะ! ไอ้นารูโตะมันทำเธอร้องครางได้แบบฉันรึเปล่า
หืม?”
ถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่เย้ยหยันโดยไม่สนใจสีหน้าทรมานจวนจะขาดใจของเธอเลยสักนิด
“ทะ...ทำฉัน...ทำฉันทำไม
ฮึก...” เธอร้องถามออกไปท่ามกลางสติที่เลือนราง
สะโพกหนั่นแน่นขยับตามจังหวะเข้าออกของนิ้วแกร่ง
เจ็บเหลือเกิน...
นี่เขาคิดจะฆ่าเธอให้ตายเลยใช่ไหม?
ฆ่าเธอด้วยคำพูดเจ็บแสบยังไม่พอหรือ?
“หึ! ก็ใครใช้ให้เธอไปนอนกับมันระหว่างอยู่ในสัญญากับฉันล่ะ!
เธอเป็นสมบัติของฉัน!
ถ้าไอ้บ้านั่นมันได้เธอฉันก็ต้องได้ยิ่งกว่า...”
“ฮึก...พอแล้ว...”
“ฉันเคยบอกเธอแล้วไงว่าถ้าทำให้ฉันโกรธ...
ฉันจะตอบแทนให้เป็นสิบเท่า!”
พูดจบก็เร่งจังหวะนิ้วเรียวที่เร็วอยู่แล้วให้เร็วขึ้นมาอีก
หญิงสาวกรีดร้องลั่นร่อนส่ายสะโพกไปมาระบายความเสียวซ่าน ทั้งเจ็บแสบทั้งเสียวกระสันไปพร้อมๆกัน
ใบหน้างามแดงเห่อ เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดพรายขึ้นเต็มใบหน้าทั้งๆที่เครื่องปรับอากาศยังคงทำงานได้ดีเยี่ยม
“อ๊าาาาส์”
เสียงร้องครางที่ดังยิ่งกว่าครั้งไหนๆดังพร้อมกับร่างเล็กเกร็งกระตุกถี่ๆก่อนจะเอนตัวซบเข้ากับอกแกร่ง
ซาสึเกะยิ้มพราย
ไม่เข้าใจตัวเองเท่าไหร่ว่าทำไมต้องยิ้ม...
แต่การที่ได้รู้ว่าตนทำให้อีกฝ่ายไปถึงฝั่งฝันได้นั้นกลับสร้างความดีใจให้อย่างประหลาด
ร่างสูงปล่อยขาที่ถูกจับยึดแนบสะโพกให้เป็นอิสระแล้วใช้มือข้างเดียวกันนั้นโอบรอบเอวบางที่เจ้าของเอวหมดฤทธิ์สิ้นท่าไปแล้ว
เขาดึงนิ้วร้ายออกมาจากร่องสวาทก่อนจะส่งปลายนิ้วที่เต็มไปด้วยของเหลวเข้าไปในปากของอีกฝ่าย
“อื๊อ”
ร่างบางสะบัดหน้าหนีอย่างหมดแรงแต่คนเอาแต่ใจก็ยังดึงดันให้เธอรับนิ้วของเขาที่ชโลมไปด้วยน้ำหวานเข้าไปชิมจนได้
“อร่อยมั้ย?”
ถามไม่ถามเปล่าแต่ยังโน้มตัวลงบดจูบที่ริมฝีปากของเธอเพื่อชิมรสด้วยตนเอง
ละเลียดชิมอยู่อย่างนั้นจนคนตัวเล็กแทบขาดใจตายนั่นแหละถึงยอมผละออก
ซาสึเกะมองคนที่หมดแรงเอนซบอยู่กับอกของตัวเองด้วยความรู้สึกประหลาด
จากทีแรกแค่คิดจะสั่งสอนร่างบางในอ้อมแขนเท่านั้นแต่ตอนนี้ร่างกายของตัวเองกลับก่อกบฏ...
มันแข็งเกร็งและดันทุรังจะออกมาแผลงฤทธิ์จนเขารู้สึกปวดร้าวไปหมด
ยิ่งเห็นสีหน้าทรมานที่ดูน่ากินของเธอเขาก็ยิ่งคลั่ง...
ถ้าไม่ทำอะไรกับมันเขาต้องตายแน่ๆ!
คิดเสร็จร่างสูงก็สอดมือทั้งสองข้างช้อนตัวคนหมดแรงเพื่อพาไปยังเตียงกว้าง
ร่างเล็กที่จู่ๆก็ถูกอุ้มผวาตัวเอามือโอบรอบคอคนตัวโตแทบไม่ทัน
เธอปรือตามองคนอุ้มก่อนจะพร่ำขอ
“ไม่เอาแล้วค่ะ...”
พูดด้วยเสียงไพเราะน่าฟังยิ่งนัก ความปวดร้าวจากบทลงโทษที่เขามอบให้ยังสร้างความเจ็บปวดจนเธอขยับกายแทบไม่ได้
ซาสึเกะหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากมนอย่างมันเขี้ยว
เขาคงถูกเธอเสกมนตร์อะไรใส่สักอย่างแน่ๆ!
“จะเอา...”
พูดออกมาเต็มปากเต็มคำแล้วหัวเราะ “ไม่เคยเอาและวันนี้จะเอาให้ได้”
คำพูดที่ส่อแววอันตรายทำเอาคนขอร้องลมแทบจับ
เธอทำหน้าตกใจอย่างน่ารักก่อนจะเบะปากร้องไห้
“เลิกทรมานฉันเถอะค่ะ
ฮึก...” อ้อนวอนอย่างน่าเห็นใจพร้อมมีน้ำตาประกอบจนคนมองเผลอสงสารไปแวบหนึ่ง
“ทำเหมือนคนไม่เคย
เอ๊ะ? หรือต้องมีค่าเสียเวลา?” กลบความรู้สึกแปลกๆด้วยการดูถูกเหมือนอย่างเคย
ร่างสูงมองร่างปวกเปียกในอ้อมแขนก่อนจะพูดต่อ “ฉันจะให้ค่าจ้างเพิ่ม...
ล้านนึงเป็นไง? เธอจะเอาหรือไม่เอามันก็เรื่องของเธอ เพราะถึงยังไงวันนี้ฉันก็ต้อง
‘กิน’ เธออยู่ดี”
พูดจบก็วางร่างบางลงบนเตียงด้วยความปรารถนาที่มีเป็นเท่าทวีคูณ
บ้าไปแล้วแน่ๆ!
ซาสึเกะปรามาสตัวเองในใจ
ตอนนี้เขาเหมือนไม่ใช่ตัวเอง เรียกได้ว่าถูกสัญชาตญาณแบบมนุษย์ครอบงำอย่างเต็มรูปแบบ
มันเอาชนะได้แม้กระทั่งความโกรธความเกลียดชังที่เขามีต่อเธอ
เขาปฏิเสธไม่ได้...
ว่าตอนนี้ร่างกายของเขาต้องการเธอ...
ความอดทนอดกลั้นปฏิเสธความต้องการแบบบุรุษเพศที่ทำมาตลอดตั้งแต่แตกเนื้อหนุ่มพังไม่เป็นท่า
แค่ได้ยินเธอสาธยายถึงลีลาบนเตียงกับผู้ชายคนอื่นความอดทนของเขาก็ต่ำจนติดลบ
ทั้งโกรธที่เธอมีเขาทั้งคนแล้ววิ่งเต้นไปหาคนอื่น
ทั้งหวงไม่อยากให้ใครหน้าไหนมาสัมผัสเนื้อตัวนุ่มนิ่มที่เขาเคยเอาตัวไปซุก...
เขาต้องการเธอ...
ต้องการครอบครอง...
ต้องการเป็นเจ้าของ...
เป็นเจ้าของแค่คนเดียว
ซาสึเกะคิดสับสนแต่สุดท้ายเขาก็ยกธงขาวยอมแพ้แก่สัญชาตญาณอันแข็งแกร่งของตัวเองเมื่อท่อนเนื้อกลางลำตัวปวดตุบๆจนแทบจะยืนอยู่ไม่ไหว
ร่างสูงปลดเปลื้องเสื้อผ้าราคาแพงของตนออกด้วยความเร็วแสงก่อนจะโยนมันทิ้งกระจัดกระจายไปคนละทิศคนละทาง
เผลอคิดแวบหนึ่งว่าถ้าเหล่าลูกน้องผู้ภักดีมาเห็นว่าเจ้านายสุดเนี้ยบของตัวเองกลายเป็นคนไร้ระเบียบถอดเสื้อผ้าสะเปะสะปะเพราะความหื่นมันคงได้หัวเราะเยาะเขาแน่
แต่ตอนนี้เขาจะมัวไปคิดถึงลูกน้องของตัวเองทำไม? ลูกกวางตัวน้อยที่ฟื้นคืนสติเต็มที่กำลังจ้องมองเขาอย่างหวาดกลัวอยู่มิใช่หรือ?
“คะ...คุณ...เกลียดผู้หญิงไม่ใช่หรือคะ?”
เธอถามเสียงสั่น
พยายามละสายตาจากร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามหน่อยๆของอีกฝ่ายแต่ก็พบว่ามันทำได้ยากเหลือเกิน
ทั้งร่างกายทั้งใบหน้า... ซาสึเกะครอบครองทุกความสมบูรณ์แบบด้านรูปลักษณ์จริงๆ!
“ใช่
ฉันเกลียด... โดยเฉพาะเธอ ฉันเกลียดมากเป็นพิเศษ”
พูดออกมาซะขนาดนั้นแต่ก็ยังอุตส่าห์ทิ้งตัวลงบนเตียงกว้างแล้วเขยิบเข้ามาหาคนนั่งตัวสั่นอย่างไม่เกรงใจ
“ถะ...ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ”
“ไม่! ปล่อยเธอไปแล้วเธอก็จะไปหามันใช่มั้ยล่ะ”
พูดเองขัดใจเองจนต้องระบายความขัดใจด้วยการกระโจนพุ่งไปคว้าร่างเล็กมากอดแล้วขโมยหอมแก้มไปฟอดหนึ่ง
บ้าไปแล้วรึไงวะ!?!
นั่งด่าตัวเองในใจแต่ก็ได้แค่ด่าเท่านั้นไม่ได้สำนึก
มือหนาเริ่มทำการปลดตะขอบราอันเป็นอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายของคนในอ้อมแขน
เมื่อไร้สิ่งปิดบัง...
สองเต้าเต่งตึงที่ขนาดใหญ่จนล้นมือก็ออกมาอวดโฉมจนคนมองกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
สองมือพุ่งตะปบก้อนเนื้อนุ่มนิ่มก่อนจะเคล้าคลึงนวดเฟ้นอย่างหนักมือจนคนตัวเล็กร้องคราง
“อะ...อ๊ะ
คุณซาสึเกะ...”
“แบบนี้ยิ่งปล่อยไปไม่ได้”
พูดขึ้นด้วยเสียงแหบพร่า สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่เม็ดทับทิมสีสวย...
“เกิดไปทำให้ใครเขาหลงขึ้นมาอีกฉันจะลำบาก”
“อ๊ะ! มะ...ไม่ ฉันไม่...อ๊า” ลืมประโยคที่เหลือหมดแล้วเมื่อลิ้นร้อนๆของเขาครอบครองยอดอกข้างหนึ่ง
ซาสึเกะวางร่างเล็กนอนราบไปที่เตียงก่อนจะปฏิบัติการภารกิจต่ออย่างแข็งขัน
ลิ้นหนาเกลี่ยวนไปรอบเม็ดทับทิมสีสวย ดูดดึงจนเกิดเป็นเสียงสวบสาบ
ส่วนยอดอกอีกข้างเขาก็ไม่ปล่อยให้ต้องอยู่โดดเดี่ยว
ส่งมือร้ายกาจเข้าไปมอบความสุขให้อย่างเท่าเทียมกัน เคล้าคลึงฟอนเฟ้นจนมันแข็งเป็นไตได้ที่ก็ส่งเข้าปากอย่างหิวกระหาย
ทำแบบนี้สลับข้างกันไปมาจนคนตัวเล็กร้องครวญครางไม่เป็นภาษาอย่างทรมานแต่ร่างกายก็ตอบสนองโดยการแอ่นอกให้คนชอบทรมานได้ลองลิ้มชิมรสอย่างสะดวก
“ละ...เลิกทำแบบนี้เถอะค่ะ
อ๊ะ...” อ้อนวอนเสียงกระเส่าพลางขยับตัวหันหนีแต่คนชอบตื๊อก็โถมตัวทาบทับลงไปจนเธอขยับไปไหนไม่ได้...
ความแข็งแกร่งของเขาบดเบียดอยู่กับเนินเนื้อของเธอแบบไม่ได้ตั้งใจ
ใบหน้าหวานแดงเรื่อ...
“ไม่...
ก็บอกแล้วว่าวันนี้จะเอา...” พูดอย่างเอาแต่ใจก่อนจะผละริมฝีปากออกอย่างนึกเสียดาย
ตอนนี้คงต้องจัดการอะไรสักอย่างกับไอ้ของที่แข็งจนแทบจะปริแตกนั่นก่อน
ซาสึเกะยันตัวขึ้นนั่ง จ้องมองลูกกวางน้อยด้วยแววตาเป็นประกาย
“ปกติไอ้นี่ต้องจัดการยังไง”
พูดพร้อมกับชี้ๆไปที่งูยักษ์ที่พร้อมพ่นพิษอย่างไร้เดียงสา
ร่างบางพยายามขยับตัวหนีเพราะรู้ดีว่านั่นไม่ใช่ประโยคคำถามแต่เป็นประโยคคำสั่งแน่นอน...
“เธอเคยผ่านมาเยอะคงจะพอช่วยอะไรฉันได้บ้าง”
พูดเสียดสีจบก็ดึงขาคนจะหนีลากเข้ามาใกล้
ซากุระสั่นหน้าน้ำตาแทบร่วงอีกครั้งเมื่อพอจะเดาได้ว่าอีกฝ่ายกำลังจะทำอะไร
มันต้องเจ็บยิ่งกว่าเมื่อกี้แน่
“ฉันขอร้อง...คุณซาสึเกะ
คุณปล่อยฉันไปเถอะค่ะ ฉะ...ฉันจะไม่ขัดคำสั่งคุณอีกแล้ว”
พูดออกไปทั้งน้ำตาเพราะยังคงปักใจเชื่อว่าร่างสูงยังคงทำไปเพราะอยากจะแก้แค้นสั่งสอน
หารู้ไม่ว่าอารมณ์แบบนั้นมันกระเด็นหายไปตั้งแต่จับเธอฉีกแข้งฉีกขาส่งนิ้วร้ายเข้าไปสำรวจแล้ว
“ทำไมฉันต้องปล่อย?”
“ก็ฉันไม่ใช่รสนิยม...กรี๊ด!!!”
พูดยังไม่ทันจบประโยคดีคนฟังก็ยันตัวขึ้น จับขาข้างหนึ่งของเธอแนบเอวไว้แล้วพับอีกข้างแนบเข้าที่อก
หญิงสาวตาเบิกโพลงเมื่อถูกจับแยกขาอีกหน ความแข็งแกร่งของเขาจ่ออยู่ที่ปากถ้ำอย่างน่าหวาดเสียว
เธอไม่กล้าพูดอะไรต่อสักคำ...
“คิดว่ารสนิยมของฉันเป็นแบบไหนล่ะ
หืม?” ถามพร้อมกับดันตัวเข้ามาเล็กน้อยให้กายสาวได้สัมผัสกับท่อนเนื้อของเจ้าตัว
สะโพกผายพยายามถอยร่นแต่ก็ถูกมือหนาข้างที่ว่างที่คอยท่าอยู่บีบเข้าให้จนสะดุ้งกลับมาอยู่ที่เดิม...
ร่างกายเสียวแปลบปลาบเหมือนถูกไฟฟ้าช็อตเมื่อท่อนเนื้อแทรกเข้าไปในตัวเล็กน้อย
“ถ้าไม่ตอบได้เจอดีแน่”
“!!!”
“และถ้าตอบไม่ดีก็เจอดีเหมือนกัน”
ขู่เสร็จก็ยิ้มพรายอย่างเจ้าเล่ห์ ซากุระมองคนเจ้าเล่ห์อย่างหวาดหวั่น
ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวเมื่ออีกฝ่ายค่อยๆสอดกายแกร่งเข้ามาในตัวเธออย่างช้าๆ
“บอกแล้วไงว่าถ้าไม่ตอบต้อง
‘เจอดี’ ”
“กะ...ก็
คะ...คุณชอบผู้ชายไม่ใช่หรือคะ”
พรวด!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!!!” ร่างบางกรีดร้องสุดเสียงเมื่อคนตัวโตส่งความแข็งแกร่งแทงพรวดเข้ามาที่ใจกลางเนินเนื้อ
เจ็บจนน้ำตาร่วงแหมะ รู้สึกเหมือนอวัยวะบางส่วนในตัวฉีกขาด
เขาใจร้ายเหลือเกิน...
ด้านคนใจร้ายก็ต้องชะงักค้าง
ใบหน้าแสนหล่อบิดเบี้ยวเหยเกเมื่อเข้าไปในตัวอีกฝ่ายได้ไม่ถึงครึ่ง
แก่นกายที่ค้างอยู่ถูกความคับแคบของอีกฝ่ายตอดรัดจนขยับไปไหนไม่ได้
ซาสึเกะสูดปากครวญครางอย่างเสียวซ่าน
“ซะ...ซี้ดส์
เธอ...จะฆ่าฉันใช่มั้ย” พูดเสียงแหบพร่าพร้อมกับขยับสะโพกอีกนิดพยายามส่งส่วนที่เหลือเข้าไปแต่ก็ทำไม่ได้
“ฮือออ...
เจ็บค่ะ... ฉันเจ็บ”
ร่างบางพูดพร้อมกับดิ้นพล่านส่ายสะโพกไปมาจนคนเหนือร่างแทบขาดใจตาย
“อย่าดิ้นสิ...”
เขาสั่งเสียงทรมาน
“ฮึก...
คุณก็ออกไปสิคะ”
“ออก...ออกไม่ได้”
พูดไปไม่ได้โกหกเลย ตอนนี้กายแกร่งของเขาแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ขยับเข้าก็ไม่ได้
จะให้ออกยิ่งแล้วใหญ่ จะให้ค้างแบบนี้คงได้ตายกันพอดี!
รู้แบบนี้น่าจะไปศึกษามาให้ดีก่อนลงสนามจริง!
“แล้วคุณใส่เข้ามาทำไม”
ต่อว่าทั้งน้ำตาก่อนจะส่ายหน้าไปมาอย่างทรมาน ซาสึเกะค่อยๆผ่อนลมหายใจเข้าออกก่อนจะตอบ
“เธอตอบผิด”
“ก็คุณชอบผู้ชาย...”
“พูดอีกทีซิ”
“อะ...อ๊ะ
แล้วคุณไม่ใช่กะ...เกย์ กรี๊ดดดดดด!!!”
คนใต้ร่างสะดุ้งแล้วกรีดร้องสุดเสียง
ปวดร้าวจนเหมือนร่างกายแทบจะแยกเป็นส่วนๆเมื่อเขายกขาเธอขึ้นพาดบ่าแล้วสอบสะโพกเข้ามาอย่างแรงจนส่งกายแกร่งเข้ามาได้หมด
ท่อนเนื้อของเขากระแทกเข้ามาข้างในจนปวดระบมไปถึงท้องน้อย...
เจ็บปวดทรมานจนคิดว่ากำลังจะตาย...
“คุณออกไปนะ!!! ฉันเจ็บ!!!”
ร้องสั่งทั้งน้ำตาพลางส่ายสะโพกดิ้นอย่างแรงจนเขาห่อปากครางออกมาอย่างเสียวกระสัน
“บะ...บอกว่าอย่าดิ้น”
“ฮึก...
ใจร้าย! คุณใจร้ายมาก!!!”
“อ่าส์...
เธอก็ร้าย... ทำไมตัวเล็กแบบนี้ ซี้ดส์...”
พูดเสียงกระเส่าก่อนจะค่อยๆถอนกายออกมาอย่างช้าๆแล้วกระแทกกลับไปอย่างแรงจนร่างเล็กเด้งพรวดขึ้นทันที
“มะ...ไม่เอาแล้วค่ะ
เจ็บ...” เธอว่าก่อนจะเอื้อมมือรั้งสะโพกเขาไว้ไม่ให้กระแทกเข้ามาอีกหน
ร่างสูงชักสีหน้าอย่างขัดใจเมื่อถูกขัดอารมณ์
“เจ็บอะไร?
ผ่านมาเยอะแล้วนี่ ยังไงก็ช่วยสงเคราะห์มือใหม่อย่างฉันหน่อยนะ”
พูดพร้อมกับห่มสะโพกซัดไปอีกทีอย่างแรงก่อนจะเร่งจังหวะเร็วขึ้นเมื่อพอจับทางได้ แท่งเนื้อแกร่งครูดไปตามช่องลึกลับจนเกิดเป็นความเสียวซ่าน
ร่างเล็กร้องครางแทบไม่เป็นภาษาจิกเล็บไปที่หลังกำยำเพื่อระบายความเจ็บปวดที่ตอนนี้เริ่มถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ต่างกันออกไป
ทำไมจู่ๆก็รู้สึกดี...
ร่างสูงซอยสะโพกถี่ยิบอย่างไม่เกรงใจคนเบื้องล่าง
แม้ว่าตอนนี้จะมีน้ำรักออกมาช่วยหล่อลื่นให้เขาขยับกายได้ง่ายขึ้นแต่ทว่าความคับแน่นของเจ้าหล่อนก็ยังคงตอดรัดอยู่ทุกครั้งที่เขาส่งตัวเองเข้าไป
“อ๊ะ
อ๊ะ คุณซาสึเกะ...” เสียงครางหวานหูดังลอดออกมาจากริมฝีปากเล็ก
เจ้าของชื่อระบายยิ้มกว้าง...
“ตัวแน่นเกินไปแล้ว...”
“คือฉัน...อะ...อ๊า”
“เสียงเพราะ...
ฉันไม่อยากให้คนอื่นได้ยิน...” พูดอย่างเอาแต่ในก่อนจะเพิ่มแรงส่งอัดสะโพกกระแทกเข้าไปจนสุด
คนตัวเล็กทิ้งตัวลงอย่างหมดแรงปล่อยผมสีดอกซากุระแผ่กระจายเต็มเตียงก่อนจะถูกอารมณ์ส่วนต่ำสั่งให้ร่างกายหยัดสะโพกขึ้นรองรับแก่นกายที่สอดใส่เข้ามา
“ร้ายกาจ...”
พูดพร้อมกัดฟัน แทบคลั่งเมื่อคนใต้ร่างตอบสนองแบบไม่ประสีประสา ยิ่งเห็นท่าทีเงอะงะเหมือนคนไร้ประสบการณ์ของเธอคนไร้ประสบการณ์ตัวจริงก็ยิ่งแปลกใจ
พอมาคิดดูดีๆแล้วหล่อนก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากร้องครวญครางอยู่ใต้ร่างเขา...
หรือจะแกล้งทำ?
“คุณซาสึเกะ
ฉะ...ฉัน ฉัน... อ๊าาาาาส์” ความคิดของเขาถูกขัดเมื่อคนตัวเล็กกรีดร้องเสียงหลงก่อนที่ร่างทั้งร่างจะกระตุกเกร็งเมื่ออารมณ์ไปแตะฝั่งฝันอีกรอบ
เธอหอบหายใจถี่ หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงเป็นจังหวะ คนตัวโตเร่งจังหวะอีกครั้งเพื่อตามไปติดๆ
มือหนาจับสะโพกกลมกลึงให้ลอยขึ้นรับแรงกระแทกได้ถนัด ร่างบางที่สติถูกกระชากออกไปสั่นสะท้านไปทั้งตัว
ความเสียวซ่านระลอกใหม่ส่งให้สะโพกบางร่อนส่ายไปมาจนร่างสูงต้องร้องคราง
“อู้ววว!!! อีกนิดนะครับ อีกนิด ซี้ดส์...”
พูดออกไปเหมือนคนไร้สติ แน่ล่ะว่าถ้ามีสติเขาคงไม่พูดอะไรที่ดูสุภาพแบบนั้นแน่ๆ
“กรี๊ดดดด”
“อ่าส์...”
เสียงคำรามของราชาดังลั่นห้องพร้อมๆกับการอัดกระแทกครั้งสุดท้ายที่ทำให้ร่างบางสุขสมไปพร้อมกัน
เจ้างูยักษ์พ่นพิษเต็มร่องสวาท รีดพิษออกจนหมดทุกหยาดหยดและแช่ค้างไว้อย่างนั้น
ซาสึเกะทิ้งตัวทาบทับร่างเล็กที่นำพาเขาไปถึงฝั่งฝันเป็นครั้งแรกในชีวิต
ดูเหมือนว่าเธอจะหมดสติไปแล้ว... ร่างสูงถอนกายแกร่งออกก่อนจะตวัดมือรวบเอวบางเข้ามากอด
ยิ่งได้มองใกล้ๆก็ยิ่งตระหนักรู้ว่าเธอสวย... และข้างในตัวเธอก็ยิ่ง...
แค่คิดงูยักษ์ที่หมดฤทธิ์ไปแล้วก็ทำท่าจะฟื้นตัวขึ้นมาอีก
ซาสึเกะสะบัดหัวก่อนจะยันตัวขึ้นจากเตียง ดวงตาสีรัตติกาลมองหานาฬิกาที่โยนทิ้งไป
แต่ยังไม่ทันจะเจอนาฬิกานัยน์ตาคมก็สะดุดเข้ากับร่องรอยที่เขาไม่ทันได้สังเกต
รอยเลือดสีแดงสดที่กระจายเป็นดวงๆอยู่บนผ้าปูสีขาว...
ร่างสูงตัวเย็นวาบ
หัวใจเต้นตึกตักเป็นจังหวะประหลาด...
เขามองร่างเล็กที่นอนสลบไสลสลับกับรอยเลือดที่ปรากฏบนเตียงแล้วระบายยิ้มกว้างเมื่อความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัว
ถ้าเป็นแบบนั้นจริงทุกอย่างก็ดูลงตัว...
ทฤษฎีของซาโซริที่ผิดพลาด...
ท่าทางที่เหมือนคนไร้ประสบการณ์...
เพื่อยืนยันสมมติฐานที่ตัวเองตั้งขึ้น
ซาสึเกะควานๆหากางเกงของตัวเองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง
นิ้วเรียวยาวเลื่อนหาเบอร์ของผู้เชี่ยวชาญเพียงคนเดียวที่เขารู้จักแล้วกดโทรออก
รอเพียงไม่นานอีกฝ่ายก็รับสาย...
ถึงจะแปลกใจนิดหน่อยว่าครั้งนี้ทำไมไม่ได้ยินเสียงกิจกรรมประหลาดๆของมันแต่คนใจร้อนก็ไม่สนใจจะถาม
ตอนนี้เขาอยากรู้เพียงเรื่องเดียว...
“อย่าเพิ่งพูดอะไรแล้วฟังฉันก่อน...
ฉันมีเรื่องอยากจะถาม”
เป็น
NC ที่... เอ่อ...
ใช้เวลาแต่งนาน แต่งมึนๆ สับสนกับอารมณ์เจ้าเกะ ฮ่าๆๆ เอาเป็นว่าไรท์พยายามเค้นความหื่นออกมาแล้วก็ได้มาเท่านี้แหละค่ะTT คือช่วงนี้เครียดมากกกกก
ใกล้จะสอบแล้วก็ว่าจะดองเรื่องนี้ไปจนกว่าจะสอบเสร็จ
ยังไงก็จะฝากรายละเอียดไว้ที่ตอนย่อยนะคะ T^T ท้ายนี้ก็มีคำเตือนเหมือนเดิมสำหรับคนที่อายุไม่ถึง
18 ปีก็อ่านอย่างระวังเน่อ แล้วเจอกันเร็วๆนี้น้า จุ๊บๆ>.<
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น